“මම ඒකිගේ **** පිච්චුවා සර්..!
මම මාර විනෝද වුණා ඒක බල බලා..”
“මම හිනාවුණා සර්.. මට දැණුනේ කුරිරු සතුටක්..
ඒකි යන්නම ගියා.”
මේ ලෝකේ සමහරක් ජීවිත අපිට පේන, අපි දකින රූප නෙවෙයි. ඊට හාත්පසින්ම වෙනස්ම චරිත ඒ අය තිරය පිටුපස රඟදක්වනවා.
මේ අමානුෂික කතාවත් ඒ වගේම එකක්. ඇහැට කඳුළක් උනනවාට වඩා, කම්පනයක්, ඉන් එහාට ගිය හැඟීමක් නැති හිස් බවක් ඔබට දැනේවී...
ඔහු නමින් සුලක්ෂණ... සුලක්ෂණගේ කතාව අපිට කිව්වේ පොලිස් නිලධාරියෙක්. නිලධාරිතුමා කිව්ව රූපය මවාගෙන ලියන මේ කතාව, මෙහි පළ කළාට “සුලක්ෂණ” තරහා වෙන එකක් නැහැ.
“එයා මුලින්ම හම්බුණේ ගාමන්ට් එකේදී. ගාමන්ට් එකේ ලස්සනම කෙල්ල ඒකි. ඕලෙවල් ඉවර වෙලා එහේ ඇවිත් හිටියේ. හිතාගන්න බෑ පුදුම තරමේ ලස්සනක්. ඉටි රූපයක් වගේ. එතැන හිටපු හැම කොල්ලගෙම සිහින කුමාරිය වුණේ ඒකි. ඒත් ඒකිව අයිති කරගත්තේ මම. බඳින්නත් කලින්ම මම එයාව මගේ කරගත්තා. තේරෙනවනේ? මම එයා එක්ක රූම් ගානේ ගියා. එයා මට කලින් තව දෙතුන් දෙනෙක් එක්ක සම්බන්ධකම් පවත්වලා තිබුණත්, එයාගේ පිරිසිදුකම නැති වෙන්නෙ මගේ අතින්. අපි බඳින්න තීරණය කළා. අපේ ගෙවල්වලින් පුංචි පුංචි විරුද්ධකම් තිබුණා වුණත්, අපි අන්තිමට බැන්ඳා. පදිංචියට ගියේ හොරණ...”
“ලස්සන කෙල්ලෙක් වුණත්, මම එයාට නීති දාලා තිබුණේ නෑ. ගාමන්ට් එකෙන් අයින් වුණ එයා කොමිනුකේෂන් එකක වැඩ කළා. උදේ යනවා, හවස පහ හය වෙද්දි එනවා. මම වැඩ ඇරිලා එයාව බයික් එකේ දාගෙන එනවා සමහර දවස්වලට. ඔහොම කාලය ගෙවුණා සර්... ඇත්තමයි හිත් රිදීම්, වෙන ආරවුල් මුකුත් ඇති වුණේ නැහැ. අපි හැමදාම විනෝද වුණා, සතුටු වුණා. වීකේන්ඩ් එකේ අරෙහෙ මෙහේ ගියා...”
“ඔය අතරේ එයා වැඩ කරන තැන කොමිනුකේෂන් එකේ කොල්ලෙක් එක්ක සෙට් වෙලා කියලා මට ආරංචියක් ආවා. ඒත් මම විශ්වාස කළේ නෑ සර්... මම ඒ තරම් ඒකිට ආදරේ කළා. කොමිනුකේෂන් එකේ හිටියේ මේකිටත් වඩා බාල කොල්ලෙක්... ඒත් සර්... හැමදේම වෙනස් වුණා. තමන්ගේ ගෑනී වෙන මිනිහෙක් එක්ක එකට බුදියන් ඉන්නවා දකින මිනිහෙක්ගේ හැඟීම සර්ට හිතාගන්න පුළුවන්ද ? මම ඒ වෙලාවේ බොහෝම ඉවසුවා. මට හිතාගන්න බෑ එදා මගේම ගෙදරදී මම දැකපු දේ. ඒකි කන්න ආස වැනිලා අයිස් ක්රීම් එකකුත් අරන් ආවේ. පොඩි එකා, ඒ පාහරයා, හෙලුවැල්ලෙන් මට වැඳ වැඳ පාර දිගේ දිව්වා. මම වචනයක්වත් කිව්වේ නෑ.. රෑ පුරාම කල්පනා කළා.”
“අන්තිමට මම තීරණය කළා. ඒ ගෑනිව නැති කරන්න... ඒත් මට හයියක් තිබුණේ නෑ සර්. මට නින්දක් නෑ මැවිලා පෙණුනේ ඒ මොහොත....... මම ඒකිගේ **** පිච්චුවා සර්..! මම මාර විනෝද වුණා ඒක බල බලා.. මම හිනාවුණා සර්.. මට දැණුනේ කුරිරු සතුටක්.. ඒකි යන්නම ගියා. මම හිතලා කෙරුවා නෙවෙයි. මම හිතුවා ඒකිගේ අහවල් තැන නැතිවුණම එක එක **** පුත්තු මේකට එන එකක් නෑ කියලා.. අම්මා පල්ල මට මරන්න ඕනි වුණේ නෑ ඒ ගෑනිව... දැන් ඉතින් ඒකි ගියානේ... හොඳ තැනක ඇති නේද...?”
“ඒ වුණාට මට තාම ඒකිව මතක් වෙනවා සර්.. ඒ වෙලාවට පපුව කැක්කුම් දෙනවා හරියට...”
ඒ කතාව එතනින් අවසන්ද කියලා හිතාගන්න බැරිව තාමත් ඒ හාදයා අතීත රූප පෙට්ටි සෝදිසි කරමින් ඉන්නවාලූ.